Codziennie nowy obraz lub zdjęcie naszego fascynującego Wszechświata
wraz z krótkim objaśnieniem napisanym przez zawodowego astronoma.
Zobacz więcej!
Opis: Jak szybko kołyszą się cząstki elementarne? Zaskakująca odpowiedź na to wyraźnie niekonsekwentne pytanie pojawiła się w 2001 roku w Narodowym Laboratorium Brookhaven w Nowym Jorku, w USA, wskazując, że Standardowy Model Fizyki Cząstek, powszechnie uznawany w świecie fizyki, jest niekompletny. Dokładniej chodziło o to, że mion, cząstka w rodzaju ciężkiego elektronu, znacząco się kołysała, co potwierdziła seria eksperymentów znanych jako g-2 (gie-minus-dwa). Rezultat Brookhaven zelektryzował inne grupy na całym świecie, które próbowały to potwierdzić, a także zmotywował teoretyków do lepszego zrozumienia zjawiska. W zeszłym tygodniu doniesiono, że najbardziej czuły do tej pory eksperyment badający kołysanie mionów, przeprowadzony w Narodowym Laboratorium Przyśpieszania Cząstek Elementarnych im. Enrico Fermiego (ang. Fermi National Accelerator Laboratory, Fermilab), który widzimy tutaj, potwierdził wyniki Brookhaven. Niespodziewane tempo kołysania może wskazywać na to, że zawsze obecne morze wirtualnych cząstek zawiera typy wciąż nieznane. Może również sugerować, że w trudnych obliczeniach przewidywań teoretycznych kryją się błędy. Przyszłe etapy eksperymentu g-2 dostarczą jeszcze bardziej precyzyjnych pomiarów oraz, co możliwe, statystycznie istotnej różnicy między wszechświatem, który mierzymy a wszechświatem, który rozumiemy.
Autorzy i wydawcy:
Robert Nemiroff
(MTU) i
Jerry Bonnell (UMCP)
Przedstawiciel NASA: Phillip Newman,
obowiązują określone prawa.
Polityka
prywatności sieci NASA oraz ważne uwagi
Serwis prowadzony przez:
ASD w
NASA /
GSFC
oraz Michigan Tech. U.