Codziennie nowy obraz lub zdjęcie naszego fascynującego Wszechświata
wraz z krótkim objaśnieniem napisanym przez zawodowego astronoma.
Zobacz więcej!
Opis: Tej nocy skierujmy teleskopy na pierwszą kwadrę Księżyca. Wzdłuż terminatora, linii cienia pomiędzy dniem i nocą, możemy wówczas odnaleźć te dwa wielkie kratery, które wpatrują się w nas również na podobieństwo... sowy. Alphonsus (po lewej) i Arzachel to bardzo stare kratery uderzeniowe na północno-wschodnim wybrzeżu księżycowego Morza Chmur (łac. Mare Nubium). Większy z nich, Alphonsus, ma ponad 100 kilometrów średnicy. Niski kąt padania Słońca podkreśla ostry, sięgający 1,5 kilometra wzwyż centralny szczyt krateru, skąpany w jasnym świetle słonecznym i zarazem w cieniu. Poszukujący potencjalnych miejsc do lądowania na Księżycu w ramach misji Apollo statek Ranger 9 przesłał nam bliskie fotografie Alphonsusa, zanim rozbił się w kraterze, na lewo (północny wschód) od jego centralnego wzniesienia. Miało to miejsce w roku 1965. Alpetragius, położony pomiędzy kraterami Alphonsus i Arzachel, to mniejszy krater z głęboko zacienionym dnem i rozległym szczytem centralnym.
Autorzy i wydawcy:
Robert Nemiroff
(MTU) i
Jerry Bonnell (UMCP)
Przedstawiciel NASA: Phillip Newman,
obowiązują określone prawa.
Polityka
prywatności sieci NASA oraz ważne uwagi
Serwis prowadzony przez:
ASD w
NASA /
GSFC
oraz Michigan Tech. U.