Codziennie nowy obraz lub zdjęcie naszego fascynującego Wszechświata
wraz
z krótkim objaśnieniem napisanym przez zawodowego astronoma.
Zobacz więcej!
Południe Oriona
Źródło i prawa autorskie:
Johannes Schedler
(Panther Observatory)
Opis: Na południe od dużego obszaru formowania się gwiazd, znanego jako Mgławica Oriona leży jasna mgławica refleksyjna NGC 1999. Za oświetlenie znajdującej się na brzegu odległego o jakieś 1500 lat świetlnych kompleksu obłoków molekularnych Oriona mgławicy odpowiada zanurzona w niej gwiazda zmienna V380 Orionis. Mgławica jest oznaczona na tym teleskopowym ujęciu, obejmującym mniej więcej obszar dwóch średnic Księżyca, przez ciemny, widoczny bokiem kształt litery T na prawo od centrum. Kiedyś zakładano, że jej ciemny kształt powstał przez widoczny w zarysie obłok pochłaniającego światło pyłu. Dane w podczerwieni sugerują jednak, że kształt ów jest prawdopodobnie dziurą, wydmuchaną w samej mgławicy przez energetyczne młode gwiazdy. W istocie obszar ten obfituje w młode energetyczne gwiazdy, wytwarzające strugi i wypływy z jasnymi falami uderzeniowymi. Fronty fal uderzeniowych, skatalogowane jako obiekty Herbiga-Haro (HH), nazwane od astronomów George'a Herbiga i Guillermo Haro, mają intensywne czerwone barwy. HH1 i HH2 są tuż pod i na prawo od NGC 1999. HH222, znana także jako Mgławica Wodospad, wygląda jak czerwone nacięcie przy prawym górnym rogu ramki. Aby powstały takie fronty gwiezdne strugi przebijają się przez otaczającą materię z prędkościami setek kilometrów na sekundę.
Autorzy i wydawcy:
Robert Nemiroff
(MTU) &
Jerry Bonnell (UMCP)
Przedstawiciel NASA: Phillip Newman,
obowiązują określone prawa.
Polityka
prywatności sieci NASA oraz ważne uwagi
Serwis prowadzony przez:
ASD w
NASA /
GSFC
oraz Michigan Tech. U.