Codziennie nowy obraz lub zdjęcie naszego fascynującego Wszechświata
wraz
z krótkim objaśnieniem napisanym przez zawodowego astronoma.
Zobacz więcej!
Opis: Niczym kosmiczne śnieżki, włochate, podobne do komet obiekty o rozmiarach domów, składające się głównie z wodnego lodu, mogą bombardować Ziemię od 5 do 30 razy na minutę. Taka kontrowersyjna teoria wygłoszona została w 1986 roku przez dra Louisa Franka (Uniwersytet stanu Iowa); oparte to było na danych pochodzących z należącego do NASA Dynamics Explorer 1. Później została ona poparta ostatnio odnotowywanymi odkryciami sondy POLAR. Reprezentujące nieznaną wcześniej klasę obiektów Układu Słonecznego, małe, lodowe kometki rozmywają się w górnych warstwach atmosfery, na wysokości 800 do 24000 kilometrów, zatem nie stanowią zagrożenia uderzeniem dla ziemskiej powierzchni, czy nawet dla sond kosmicznych z niskich orbit. Jednak w trakcie rozpadu produkują pędzący łańcuch chmur pary wodnej. Ślady tych przejściowych, niezwykle wysokich chmur mogą być wykryte przez samoloty zaprojektowane do monitorowania pobliskiego środowiska Ziemi. Podejrzewany ślad jednej z takich kosmicznych śnieżek wyparowywujących nad Oceanem Atlantyckim oraz Zachodnią Europą na wysokości od 8000 do 24000 kilometrów przedstawiony jest powyżej. Zdjęcie zostało zarejestrowane w czasie 54-sekundowej ekspozycji przez system obrazowania w świetle widzialnym satelity POLAR we wrześniu 1996 roku. W tle umieszczono mapę dla łatwej lokalizacji. Jeśli ten kosmiczny śnieg padał ciągle od początku formowania się Ziemi, nawet tak względnie łagodny, mógł być głównym źródłem wody w obecnych, ziemskich, życiodajnych oceanach i prawdopodobnie nawet źródłem prostych składników organicznych.
Autorzy i wydawcy:
Robert Nemiroff
(MTU) &
Jerry Bonnell
(USRA)
NASA Web Site Statements, Warnings,
and Disclaimers
NASA Official: Jay Norris.
Specific rights apply.
A service of:
LHEA at
NASA /
GSFC
& Michigan Tech. U.