Codziennie nowy obraz lub zdjęcie naszego fascynującego Wszechświata
wraz
z krótkim objaśnieniem napisanym przez zawodowego astronoma.
Zobacz więcej!
Magnetary na niebie
Źródło:
E. L. Wright
(UCLA),
Projekt COBE,
dzięki uprzejmości
MSFC,
NASA
Opis: Na powyższym podczerwonym zdjęciu centralnego regionu Galaktyki, zaznaczono pozycje potencjalnych kandydatów na magnetary -- obiekty uważane za najsilniejsze magnesy w Drodze Mlecznej. Sklasyfikowane przez obserwatorów jako powtarzające się błyski miękkiego promieniowania gamma (ang. Soft Gamma Repeaters) oraz nieregularne pulsary promieniowania X (ang. Anomalous X-ray Pulsars), te kosmiczne elektrownie są rotującymi, silnie namagnesowanymi gwiazdami neutronowymi o wielkości miasta. Jak silne jest pole magnetyczne magnetarów? Ziemskie pole magnetyczne, które odchyla igłę kompasu, ma około 1 gausa, podczas gdy najsilniejsze pola wytwarzane w laboratoriach osiągają wartości do 100 000 gausów. Natomiast monstrualne pole magnetyczne magnetara szacowane jest na 1 000 000 000 000 000 gausów. Gdyby tak silny magnes znalazł się w połowie odległości między Ziemią a Księżycem, z łatwością wykasowałby twoją kartę kredytową i wyssał drobne z twojej kieszeni. W 1998 r., będący w odległości około 20 000 lat świetlnych magnetar SGR 1900+14, wytworzył potężny błysk gamma, zarejestrowany przez wiele sond kosmicznych. Wybuchy wysokoenergetycznego promieniowania wywierają na ziemską jonosferę wpływ, który potrafimy zmierzyć. Uważa się, że silne pole magnetyczne na powierzchni magnetara powoduje odkształcanie i przemieszczanie się jego skorupy, emitując przy tym intensywne, rozbłyski gamma.
Autorzy i wydawcy:
Robert Nemiroff
(MTU) &
Jerry Bonnell (UMCP)
NASA Official: Phillip Newman
Specific rights apply.
NASA Web
Privacy Policy and Important Notices
A service of:
ASD at
NASA /
GSFC
& Michigan Tech. U.
