Codziennie nowy obraz lub zdjęcie naszego fascynującego Wszechświata
wraz z krótkim objaśnieniem napisanym przez zawodowego astronoma.
Zobacz więcej!
Opis: Odkrycie Sedny (albo 2003 VB12),
najbardziej oddalonego, obiegającego Słońce obiektu jaki znamy,
prowadzi nas ku tajemnicy.
Promień orbity Plutona wynosi średnio około 40 AU, gdzie AU (jednostka
astronomiczna) jest równa średniej odległości
Ziemia-Słońce. Tymczasem najbliższy punkt ekscentrycznej
orbity Sedny to nieomal 75 AU, zaś najdalszy punkt znajduje się
prawie na 1000 AU. Jak zatem coś tak
wielkiego jak Sedna dostało się tak daleko? Astronomowie Alessandro
Morbidelli i Harold Levison, badając problem
za pomocą symulacji komputerowych, sugerują, że Sedna nie powstała
w rejonie, gdzie znajduje się obecnie. Nie została tam także skierowana
na skutek spotkań z innymi obiektami Układu Słonecznego.
Odkryli oni natomiast, że bardziej prawdopodobne jest, że Sedna porusza
się po obecnej orbicie w wyniku spotkania
z inną gwiazdą. Jeden ze scenariuszy zakłada, że obiekty podobne
do Sedny są wyszarpywane z bliższych orbit poprzez grawitacyjną
siłę, pochodzącą od przelatującej w pobliżu Układu Słonecznego w latach jego formowania się, gwiazdy o
wielkości Słońca. Alternatywnie, Sedna mogła powstać z materiału
pochodzącego w całości z innego systemu i zostać przechwycona podczas
bliskiego spotkania ze znacznie mniejszą
gwiazdą. Oba scenariusze pojawiania się obiektów typu Sedny na
skutek gwiezdnych spotkań zgodne są z ideą, że samo Słońce narodziło
się w pradawnej, gęstej gromadzie gwiazd.
Autorzy i wydawcy:
Robert Nemiroff
(MTU) &
Jerry
Bonnell
(USRA)
NASA Web
Site Statements, Warnings, and
Disclaimers
NASA Official: Jay Norris.
Specific
rights apply.
A service of:
LHEA at
NASA /
GSFC
& Michigan Tech. U.